Over mijzelf

Zondagochtend 20 april 2008 ging de telefoon, het verzorgingstehuis belde en vertelde dat het niet goed ging met mijn schoonvader. Of we wilden komen, het was niet acuut, maar toch…

We troffen mijn schoonvader liggend aan in bed. Hij was bij kennis. Er hing een bijzondere rust over zijn gezicht. Al meerdere malen was mijn schoonvader behoorlijk ziek geweest en dachten we dat hij zou overlijden. Maar nu was het anders, het is moeilijk te omschrijven, maar het voelde deze keer anders.

Met de verzorging maakten we afspraken dat we gebeld zouden worden als het moment daar was gekomen om te waken, want dat wilden we graag.

De dag erna werden we weer gebeld, even voor 12.00 uur. Hij was zojuist overleden. Verwacht en toch geheel onverwachts. En zo stond het voor de eerste keer voor onze deur, het regelen van een uitvaart.

Geen idee wie we eigenlijk moesten bellen, wat we moesten doen. We vroegen advies aan het verzorgingstehuis en we kregen een telefoonnummer. De broers van mijn man waren inmiddels ook gekomen en toen kwam de uitvaartbegeleider binnen. Het bleek hun oude buurjongen te zijn.

De week die volgde was intensief. En Tino, de uitvaartbegeleider, loodste ons er in alle rust doorheen. We hielden hier een goed gevoel aan over en zo was bij mij het eerste zaadje geplant, de interesse in het werk als uitvaartbegeleider.

Toen twee en een half jaar later mijn schoonmoeder overleed, was de keus snel gemaakt. Tino werd gebeld. En weer werden er bergen werk verzet, in alle rust en vol respect wat resulteerde in een bijzondere uitvaart.

Slechts twee weken later overleed mijn eigen vader. En mijn familie, die de uitvaarten van mijn schoonouders ook hadden meegemaakt, waren het gelijk eens met mijn voorstel om Tino te vragen.

Het geplantte zaadje van twee en een half jaar geleden was ontkiemd en werd een klein plantje. In de jaren die volgde groeide mijn interesse, las ik erover, praatte ik er meer en meer over en verdiepte ik mij er verder in. Het plantje werd een struik en groeide en groeide.

Ondertussen groeiden onze drie dochters op, werkte ik als locatiemanager in de kinderopvang en was ik als vrijwilliger actief in het Langeraarse verenigingsleven en op de scholen van onze dochters.

Inmiddels wisten familie, vrienden en collega’s allemaal dat ik graag de uitvaartzorg in wilde. Geregeld kreeg ik van hen de vraag: ‘Wanneer ga je nou eens beginnen?’. Ook met mijn werkgever raakte ik in gesprek en zij gaf mij het laatste duwtje in de rug. Met haar steun besloot ik de stap te maken.

In september 2020 startte ik met de 1-jarige opleiding tot uitvaartbegeleider bij Meander in Amersfoort. Tijdens de opleiding kreeg ik de kans om praktijkervaring op te doen bij ‘Baelde uitvaarten’ in Bodegraven. Dit was wel even wennen: nu was ik geen familie van de overledene, maar in de rol van uitvaartbegeleider betrokken bij uitvaarten. Ik ervaarde hoe het is om op zo’n bijzonder moment in het leven van anderen echt iets te kunnen betekenen voor die ander.

De struik groeide uit tot boom en blijft groeien, bloeien en van kleur veranderen, bladeren vallen af en groeien weer aan. Ondertussen is het een rustplaats voor de vele vogels die langskomen, ze brengen iets, ze halen iets, ze zijn goed voor elkaar.

Als uitvaartbegeleider ben ik met ‘hart en handen’ betrokken. Samen met u een dankbaar afscheid organiseren staat centraal voor mij.

Wilt u met mij kennis maken, (vrijblijvend) uw uitvaartwensen bespreken of uw uitvaart regelen, dan kunt u met mij contact opnemen via 0172-604861 of per email info@angelikaverboom.nl

Met vriendelijke groet,